Dulu masa gua darjah tiga cikgu pernah ajar gua. Kura-kura lebih lambat daripada arnab. Tapi bila lumba lari kura-kura yang menang. Sebabnya ialah kura-kura bijak. Kura-kura menggunakan banyak kura-kura untuk sampai ke garisan penamat. Jadi kura-kura lebih laju.
Hidup gua sekarang selalu lambat. Bangun pagi mesti berada dalam keadaan kelam kabut. Bak kata gua, hidup dalam kemenggelaparan. Gua menggelepar setiap kali hendak bersiap-siap ke kelas.
Pernah terdetik di hati gua untuk cepat. Tetapi mata gua seperti tidak boleh mengikut masa yang awal. Tabiat gua ialah gua akan bangun melihat jam pada handphone gua dan sambung tidur balik. Tapi jika waktu ke kelas tinggal tiga puluh minit, gua akan bangun terus dan bersiap.
Bagi pelajar macam gua yang mementingkan masa, gua akan mengambil masa untuk mandi hanya lima minit sahaja. Selebihnya akan gua gunakan untuk memakai baju, seluar, stokin, dan kasut. Masa untuk itu membuatkan gua menjadi lambat.
Jadi gua telah membuat perancangan. Upacara memakai baju, seluar, stokin, dan kasut telah membuat pelajar lambat ke kelas. Perancangan jangka masa panjang gua ialah gua ingin memansuhkan penggunaan baju, seluar, stokin, dan kasut ke kelas.
Maksud gua, pelajar boleh berkain pelikat ke kelas. Dan ini mungkin akan menyebabkan pelajar yang mementingkan masa tidak akan lambat ke kelas lagi.
Penggunaan perancangan ini samalah seperti kura-kura lebih laju daripada arnab. Berkain pelikat lebih laju dari berbaju seluar. Okay-okay tiada kaitan sebenarnya.
pasni nk mintak cigu2 n lecturer2 pakai pelekat ngn kain batik jgk...baru nmpk ala2 tradisional...ngeeee...:p
staryea: gua mmg nk bg lu setuju. lu mest selalu lmbat jugak ni. lecturer wa saran pakai baju smart2 dua tiga lapis. diorang lambat pegi kelas takpe.
ko siap siap pakai baju seluar stokin sume tuh sebelum tido.
jadik, tak laa pelajar yg mementingkan mase cam ko, terbuang mase nye. hahaha
vivi: ah perempuan gatal. haha